Dag11/12

Na een relaxte zondag gisteren, probeerden we gisteravond na het dinerbuffet te gaan slapen. 23.30u moesten de koffers incl. onszelf beneden in de hal staan. Mirjam had de wekker gezet. 23.30u wordt ze verschrikt wakker gemaakt door Amanda... De wekker was niet afgegaan. Nog nooit zo snel zijn we klaargeweest, ondertussen ging de telefoon via de receptie waar we bleven. Zonder cremetje op en nog wit van schrik kwamen we kwart voor beneden vanaf de vijfde verdieping.... De koffie en de cake als 'starter' was inmiddels op en we konden zo de bus in. Poehpoeh, dat was even bijkomen.... Na 1,5uur arriveren we op Airport Tel-Aviv. We moeten eerst door een strenge paspoortcontrole; hier hebben we de eerste vertraging al, want Amanda's doopnaam op 't paspoort komt wat Arabisch over. Een hele vragenlijst wordt afgevuurd: waar die naam vandaan komt, wat't beteknt, welke talen ze spreekt, waar haar ouders vandaan komen, hoe de broers en zussen heten, wat wij van elkaar zijn, hoelang we elkaar kennen, of we zelf omze koffers ingepakt hebben, etc. Gelukkig helpt de reisleider ons met 't engels nadat het verdacht overkomt dat we nog niet doormogen... De eerste zweetbui zit'r daarna op. Het inchecken en de verdere controles verlopen voorspoedig. Rond 3.15u zijn we 'klaar' en genieten we eerst van een heerlijk bakje koffie en een broodje! We maken onze laatste Israëlische centen op en rond 5.00u gaan we de lucht in! De zon komt ons al snel tegemoed. 

Een ontbijtje wacht ons, waarna de luiken voor de ramen dicht moeten en we een dutje kunnen gaan doen. Het zijn wat hazeslaapjes geworden, want er is flink wat turbulentie door bewolking. 
Inmiddels zijn we veilig geland op Frankfurt en ook door de security-check etc. Deze keer gelukkig wat makkelijker als op de heenweg! 
11.00 uur moeten we boarden voor ons laatste vluchtje naar Amsterdam, waar we rond 13.00 uur hopen te landen.

Een boeiende, interessante en onvergetelijke reis is daarmee ten einde gekomen. We bevelen Israël bij iedereen van harte aan: de Bijbel gaat "meer spreken" als je het land met eigen ogen ziet. Het grootste wonder blijft uiteraard dat de God van Israël ook in Nederland "te vinden" is...
Iedereen bedankt voor het meeleven- en meebeleven en hopelijk tot snel!!

Liefs, Amanda en Mirjam (...met een soort van nachtdienst-gevoel nu...)